هر بار که خواستم از این قفس پرواز کنم

گوشه ای از پرم به دیوار های این قفس گیر کرد

تقلاهایم بی فایده بود جز آنکه زخمی تر از پیش شدم و خونین تر از قبل

اوج پروازم تا سقف این قفس هست

آنقدر دست و پا زدم که و تقلا کردم تا از این قفس بپرم

که دیگر رمقی برایم باقی نمانده به پرهای خونینم نظاره می کنم

که چگونه بر کف قفس پراکنده شده اند

عزیزی گفت بی بال و پر پریدنم آرزوست ، آری آرزوست ،

آرزوی ماورای این دنیا ، که اگر در این دنیاست جلد آنجا نیستم

من جلد همین قفسم

از پریدن خسته ام

از گریه کردن گریزان

ولی باز من هنوز هستم

پس بی تقلا در حسرت پرواز در کف این قفس

در کنار جوی خونین بالهایم می نشینم

و گذر عمر را می بینم ...

که با شما بودن به من آموخت صبر را

دل من غصه چرا؟!

آسمان را بنگر

که هنوز بعد صدها شب و روز

مثل آن روز نخست

گرم و آبی و پر از مهر، به ما می خندد!

دل من غصه چرا؟!

دل به غم دادن، از یأس ها سخن گفتن

کار آن هایی نیست که خدا را دارند

غم و اندوه،

اگر هم روزی، مثل باران بارید

یا دل شیشه ای ات،

از لب پنجره ی عشق،

زمین خورد و شکست

با نگاهت به خدا،

چتر شادی واکن

و بگو با دل خود،

که خدا هست، خدا هست

از دست عزیزان چه بگویم؟ گله ای نیست

گر هم گله ای هست، دگر حوصله ای نیست

سرگرم به خود زخم زدن در همه عمرم

هر لحظه جز این دست، مرا مشغله ای نیست

دیری است که از خانه خرابان جهانم

بر سقف فرو ریخته ام، چلچله ای نیست

در حسرت دیدار تو آواره ترینم

هر چند که تا خانه ی تو فاصله ای نیست

بگذشته ام از خویش، ولی از تو گذشتن

مرزی است که مشکل تر از آن، مرحله ای نیست

سرگشته ترین کشتی دریای زمانم

می کوچم و در رهگذرم، اسکله ای نیست

من سلسله جنبانِ دلِ عاشق خویشم

بر زندگیم،سایه ای از سلسله ای نیست

یخ بسته زمستانِ زمان، در دل بهمن

رفتند عزیزان و مرا قافله ای نیست

پشت هر کوه بلند

سبزه زاریست پر از یاد خدا

و در آن باغ کسی می خواند

که خدا هست، دگر غصه چرا؟!؟!...

آرزو دارم: خورشید، رهایت نکند

غم، صدایت نکند

ظلمت شام، سیاهت نکند

و تو را از دل آنکس که دلت در تن اوست

حضرت دوست جدایت نکند...

تا کجای زندگی باید زدلتنگی نوشت!

تا به کی بازیچه بودن توی دست سرنوشت،

تا به کی با ضربه های درد باید رام شد،

یا فقط با گریه های بی قرار آرام شد،

بهر دیدار”محبت”تا به کی در انتظار؟؟

آری ….!

عشق”تنها”تنها  سهم مرغ عشق نیست،

می توان عاشق شد و گنجشک زیست.....

گفته ام  خدا ...

دلی برایم بسازد ...

تمامش شیشه ای

همین که ...

تا  تهِ  توی ِ  آن  معلوم باشد ...

عشق  است

گور ِ پدر ِ شکسته شدن

اگر عشق  "  دَ ل ی ل  "  نمی خواهد  ...

به خاطر این است که ...

عاشق  "  دِ ل ِ یَ ل "  دارد  و ...

پهلوان ...

از  شکست   نمی هراسد.

دل کندن از این سال برام خیلی سخته کلی خاطره های تلخ و شیرین ازش دارم

می دونم که زندگی برای همه تلخ و شیرین زیادی داره

اما امیدوارم سال آینده برای همه شیرینی زندگی بچربه به تلخیش

اصلا تلخی ای نباشه فقط روز های خوب باشه

راستی انگا نه انگار که هشت روز دیگه ب ه ا ر ه الان مشهد داره برف میاد

خیلی زیباست همه جا سفید شده

مشهد چند سالی هست که خیلی کم برف میاد

امشب همه رو غافلگیر و خوشحال کرد

دلاتون سفید مثل برف

خوش باشید

           در خزر چشمانم غرق شو, 

                                       دلم جغرافیای بدی نیست

 من رسیدم رو به آخر   

                     تو بیا طلوع من باش

12 روز دیگه در انتظار 12 ماه

خدایا سلام....

امسال چه زود گذشت....

خیلی زود....

با همه ی خنده ها و گریه هایش....

شادی ها و غم هایش....

نمی دونم چقدر اونطور که باید هممون بندگیت را کرده ایم....

یا نکرده ایم؟....

آنها که بندگیت را کرده اند خوش بحالشان....

و ما که کمی با غفلت و بازیگوشی امسال را نیز مثل سال های

قبل سپری کرده ایم دستمان را بگیر تا در سالی که می آید

بتوانیم رضایتت را جلب کنیم....

خدایا....

کمکمان کن....

تا به خاطر تو و برای تو زندگی کنیم....

هدفمان تو باشی ....

و مقصدمان کسی جز تو نباشد....

بار الها....

چه دل تنگیم برای سالی که گذشت....

که بی دقت از دقیقه ها که می گذشت آن را گذراندیم....

آن که گذشت....

و فقط در خاطرهاست باید تجربه شود....

کمکمان کن سالی با برکت و با عاقبتی خیر را آغاز کنیم....

و دستمان را بگیر که تو  تنها دست گیرنده و نجات دهنده ای....

یه روزی ، یه جایی ، یه کسی ، یه چیزی ،

صبر داشته باش! صبر داشته باش!!

متاسفانه جدیدا تو لوکس بلاگ چیزای رو می بینم

که خیلی تاسف می خورم

اشاره مستقیم نمی کنم چون شاید تبلیغ بشه و عده ای رو کنجکاو کنه

که این گناهه و من نمی خوام تو گناه دیگران سهمی داشته باشم

می خوام بگم وقتی گناه می گنیم حداقل پای دیگران رو وسط نکشیم

چرا که این گناه غذابش سنگین تر از اینه که فقط خودت به تنهایی گناه کنی

اینو واسه اونایی گفتم که روزها حیا رو کنار گذاشتن

و آزادانه فعالیت های غیر اخلاقی می کنند

دوستای گلم خیلی دوستون دارم برادرانه می کنم

با گناه اونا شریک نشین و از اون ها دوری کنید

حتی اگه امکان داره به اون دسته از افراد هشدار بدین

و به اونا بشارت بدین که رو جذایی هم هست

به امید روز های پاک

يكي باش براي يك نفر.....

نه تصويري مبهم در خاطره ها

 جاده ی مبهم خاطرت تلخم را درین نیمه راه می نگرم و سکوت می کنم ‼

قطره های نقره ای اشک هایم را هنگام خشم لمسیده و سکوت می کنم ‼

مرغ خسته ی حسرت دستانم را در آغوش می گیرم و سکوت می کنم ‼

دلبستگی های فریبانه ی شهر را نظاره کرده و سکوت می کنم ‼

آن گاه که در قیل وقال مردم شهر گم می شوم ، سکوت می کنم ‼

ناز و کرشمه های کودکانه ام را به تاراج سیمرغ می گذارم و باز سکوت می کنم ‼

ستاره ی امید را در هاونگ لیلی کوبیدم و سکوت کردم

تا شاید از خرده هایش باغچه ای پر از مریم یاس را روی صفحه ی سپید چشمانم نقاشی کنم
در پایان نیز مطمئن باش نقش تو را با رنگ سکوت رنگ آمیزی می کنم...

باز سکوت می کنم....

تو کیستی؟

هان؟

یادم آمد...

...

تو همانی که روزی با پاهایت آمدی

و نماندی و رفتی!!!

و من...

من همانم

که روزی با دلم آمدم و ماندم و ماندم

باز خواهی گشت

من جای پای رفتنت را

قاب کرده ام

برای نوازش چشمهای بارانی

و تکه ای از

آخرین نفسهایت را

در دلتنگترین گوشه ی سینه

تکرار میکنم

و کجایی سهراب...

آب را گل کردند...چشم ها را بستند...و چه با دل کردند...

وای سهراب کجایی آخر...خم ها بر دل عشق کردند....

خون به چشمان شقایق کردند...تو کجایی سهراب...

که همین نزدیکی عشق را دار زدند...همه جا سایه دیوار زدند...

ای سهراب کجایی که ببینی حالا دل خوش مثقالی است...

دل خوش سیری چند؟...

صبر کن سهراب...

قایقت جا دارد؟....

(به یاد خواهر عزیزم...)

مینویسم…

از سادگی تا جنون مینویسم..

از زشتی تا زیبایی مینویسم…

مینویسم… تا بدانم هنوز نوشتنی هست برای نشان قضاوت کلمات مشابه

مینویسم… تا بدانم هنوز عشقی هست برای بیدار ماندن و نمردن و زندگی کردن

آره . زندگی کردن…

نگاه خداوند…اراده ی تو…

شمارا پیش تر از پیش به جلو خواهد برد

در کودکی همیشه گمان می کردم                                                 

پایان خاک

آن جاست

نزدیک آسمان

و اگر چند روزی خاک را طی کنم

به انتهای زمین می رسم.

امروز

احساس می کنم

بر پرتگاه زمین ایستاده ام.

این راه دور را به چه هنگامی آمدم

بزن باران

من سفر کرده ای داشتم که یادم رفته بود

آب

پشت پایش بریزم...!

از طرف دوست خوبم قاصدک

مرا طاقت نيست!

خدايا چگونه مي تواني بي قراريم را ببيني؟

من که سرتا پا نيازم به تو و مهر تو

يعني رحمت تو از مهر مادران کمتر است؟

تو که سايه رحمتت هيچوقت کوتاه نبوده!

به من بگو،

گناهي کردم که در مرام تو توان بخشيدنش نباشد؟

شرمم باد از اين کوه گناه

که هر کارش مي کنم قله اش آفتابيست!

چگونه فريادت کنم تا اين سکوت سنگين را بشکني

و با لبخندت آرامم کني؟

خدايا

تا حال همه خواندن ها از تو بوده و اجابت نکردن ها از من

زمين تا آسمان فرق است ميان روبرگرداندن همچون من اي و اجابت نشنيدن

از تومرا طاقت اجابت نشنيدن از تو نيست!

الله اکبر یعنی :    

خدایا تو بزرگی

خدایا تو بزرگتر ازاونی که وصف بشی

خدایا تو هر کاری که بخوای می تونی انجام بدی

یعنی خدا را آنچنان که شایسته است به بزرگی نشناخته اند

ای خدای بزرگ

ای خدای بزرگ

ای خدای بزرگ

ای خدای بزرگ

ای خدای بزرگ

ای خدای بزرگ

توکلم رو قوی کن

ایمانم رو قوی کن

این آرزوم رو مقابل حکمتت قرار نده

تو خودت گفتی دعا سرنوشت و تقدیر رو تغییر می ده

خدایا خودت گفتی بخوانیدم تا استجابت کنم

خدایا من رو به خاطر همه کارهایی که بایدم انجام می دادم و ندادم

و کارهایی که نباید انجام می دادم و دادم ببخش

خدایا منو ببخش

خدایا منو ببخش

خدایا منو ببخش

خدایا منو ببخش

منو ببخش

منو ببخش

منو ببخش

گاهی دلـَــــم ازهرچه آدَم استـــــ میگیرد..

گاهی دلــَم دوکلمه حَــرفــــ مِهربانانــه میخواهـَد..

نــَ بهــ شکل دوستتــــ دارَم..

ساده شایَد ، مِثل دِلتَــنگـــــ نَباش ..

فـَـردا روز دیگری ستـــــ ـــ ــ .. !

همین..

حال این روزهای من... دیگه آسمونو نمی بینم...رنگی نداره...دیگه هیچی لذتبخش

نیست...دیگه هیچ موزیکی من و خوشحال نمی کنه حتی inna...!!!اطرافیانم فیلم

نگاه می کنن و می خندن...بعد با تعجب نگاهشون می کنم...اینا به چی می خندن؟؟

می رم می خوابم...چرا این خوابها تموم نمی شه؟؟

هی باید بیدار شیم و بخوابیم؟؟؟عجبا؟؟؟چرا همه چی بهم ریخته؟؟؟همش بغضم و

می خورم که گریه نکنم....دلم خونه...چرا همش گرمه هوا؟نگو منم که دارم میسوزم

این منم...از بی رحمی خستم ...از خودم بدم میاد...روی تخت می خوابیدم و به این

پرده نگاه می کردم...وای ی نه خدایا شب نشه اگر تاریک بشه باید برم....باید از روی

تخت بلند شم...کاش همون جا مرگ بستر می شدم...من ضعیف نیستم ولی این

حال این روزهای منه....سرد و بی روح.....دلم می خواد این پرده رو دوباره ببینم...

ولی خیلی دوره خیلی...هرچی بیشتر می رم طرفش ازم دورتر می شه.....!!

دلم پرواز می خواد.......انقدر انتظار می کشم تا این پرده رو دوباره ببینم....!!!!

چه غم انگیزست پاییز...

چه دل انگیز ست پاییز...

هنگام جان سپردن برگ ها به  دست خزان

چه غم انگیز است;

وقت شکفتن جوانه امید  گیاهان

چه دل انگیز است;

هرسو نظرافکن

رنگ ها با تو سخنن می گویند

و مرگ را نقاشی می کشند

و از هرچه سکون بزاری می جویند

پاییز , فصل فصل ها

پس از آن همه اشتیاق وصل ها

پاییز , فصل هجرت

دیدن برزخ خدا در طبیعت

پاییز , فصل نیایش

فدا شدن طبیعت از روی خواهش

پاییز , فصل نجوا

درک آغوش خدا در شب یلدا

درک کن سمفونی پاییز را

سروان قد کشیده و چناران پیر را

و بارش برگ های زرد

به سیلی بی رحمانه باد سرد

و نواختن اولین نت از موسیقی پاییز

صدای خش خش برگ های از عشق لبریز

           و کافی است . . .

چشمانت را ببندی و موجودات زا جور دیگر ببینی

زمزمه ی دلشان را بشنوی

و میوه امید را از دلشان بچینی

که بهار در راه است . . .

آری , ایمان بیاوریم به فصل زرد

خنده ی تلخ من از گریه غم انگیزتر است

بعد از این عشق به هر عشق جهان می خندم 

هر که آرد سخن از عشق به آن می خندم

روزی از عشق دلم سوخت که خاکستر شد

بعد از این سوز به هر سوزه جهان می خندم

خنده ی تلخ من از گریه غم انگیزتر است

کارم از گریه گذشته به آن می خندم

امرزو 2 مهر 1390 يه روز تلخ

 
دلم شکست ، دنیا چه بیرحمی

 
خدايا چرا کسي را که قسمت کس ديگري است سر راه من قرار دادي

ديگه باوري وجود نداره همش بغض بغض بغض

واسه همين دوستاي عزيزم باور من رو فراموش کنيد

 
و فقط بغض احاساس من رو به ياد داشته باشين

 کسی می آید

 کسی می آید

 کسی که در دلش با ماست،

 در نفسش با ماست،

 در صدایش با ماست

 کسی که آمدنش را

 نمی شود گرفت

 و دستبند زد و به زندان انداخت

 کسی که

 زیر درخت های کهنه ی یحیی بچه کرده است

 و روز به روز

 بزرگ می شود،بزرگتر می شود

 کسی از باران،

 از صدای شرشر باران،

 ازمیان پچ و پچ گل های اطلسی

 کسی از آسمان توپخانه در شب آتش بازی می آید

 و سفره را می اندازد

 و نان را قسمت می کند...

کاش روز ديدنت فردا نبود!!!

کاش ميشد هيچ تنها نبود ....

کاش ميشد ديدنت رويا نبود .....

گفته بودي با تو مي مانم !!

ولي ..... رفتي و گفتي و اينجا جا نبود ..... 

ساليان سال تنها مانده ام .....

شايد اين رفتن سزاي من نبود ......

من دعا کردم براي بازگشت ......

دست هاي تو ولي بالا نبود ......

باز هم گفتي که فردا ميرسي ......

کاش روز ديدنت فردا نبود !!!

خدا را دوست دارم ، به خاطر اینكه من را برای خودم می خواهد، نه خودش

خدا را دوست دارم ، به خاطر اینكه فقط وقت بی كاریش یاد من نمی افتد

به خاطر اینكه می توانم احساسم را راحت بگویم، نه اصلا نیازی نیست

 بگویم، خودش میتواند نگفته، حرف ام را بخواند

خدا را دوست دارم ، به خاطر اینكه به من می گوید دوستم دارد

و دوست داشتنش اش را مخفی نمی كند

خدا را دوست دارم ، به خاطر اینكه ، می گذارد دوستش داشته باشم ،

وقتی می دانم لیاقت آنرا ندارم

خدا را دوست دارم به خاطر اینكه از من می پذیرد كه بگویم :

خدا را دوست دارم

نقطه سر خط ...

 وقتی قلبی خسته می شود

شاید دلتنگ گرفتن یک هدیه شده باشد
شاید نگران یک خواهش بی جواب مانده باشد

شاید دلش یک نفس فریاد تا بی نهایت بخواهد
شاید آرزویی درگوشه چشمش خشکیده باشد

شاید در حسرت چند روزی سفر مانده باشد
شاید به دنبال گمشده ای نایافتنی می گردد

شاید از زمانه شکایتی در دل داشته باشد
شاید دلش یک بازی دو نفره بخواهد

شاید ترسی از پایانی در دلش باشد
شاید دلواپس فردای تو و او باشد

شاید قلبم خسته شده
شاید هم قلمم

من گفتم بـــ ـرو

 به خاطر تــــو ...

 تــــو نمونــــدی ...

به خاطر منی که واسه این دنیا موندنی نـــبودم ...

سالها از اون روز گذشته

میبینی؟

با یه دسته گل اومدم پیشت ...

مثل همون روزای اول

اما

بینمون یه دنیا فاصلـــ س...

دسته گل ^و  میذارم ... ،

یه نگاه به اسم قشنگت ...

 راهمو میگیرم و میرم ...

دلم گرفته است

دلم گرفته است

به ايوان مي روم و انگشتانم را

بر پوست كشيده شب مي كشم

چراغهاي رابطه تاريكند

چراغهاي رابطه تاريكند

كسي مرا به آفتاب

معرفي نخواهد كرد

كسي مرا به ميهماني گنجشكها نخواهد برد

پرواز را به خاطر بسپار

پرنده مردني است.

***

 فروغ فرخزاد 

 (به یاد خواهر عزیزم مژده)

 افسوس که شش سال بیشتر نداشتمت ؛ اما حالا 9 ساله که نیستی و هنوز بیادتم !

چه زود می گذرد امسال شد 10 سال

اما امروز 4 مهر 91 روز میلاد توست و هنوز به یادتم

 تولدت مبارک عزیزم

زندگی همینه کسایی رو که دوست داری ازت میگیرن

هنوز چهره ت جلوی چشمامه ، لبخندت ! که چقدر به صورتت می آومد ...

میدونم باورم می کنی اگه بگم همیشه بیادتم...

 باورم می کنی اگه بگم گاهی برات گریه می کنم، مثل الان...

دوستت دارم... بهت غبطه می خورم ، وقتی سنگ مزارت بنام نوگل پر پر شده ...

پرستوی مهربونم تو اهل زمین نبودی ...

 تو اصلا اهل اینجا نبودی ...

اينجا كنار سايه ها هر لحظه يادت ميكنم

من از تبار شهر غم هرشب دعايت ميكنم

هر شب به لب ميخوانمت ,هر شب ز دل ميجويمت

در مهر و ماه آسمان

هر شب به چشم ميارمت

تو زندگی لحظه هایی هست که احساس می کنی دلت واسه یکی تنگ شده
اونقدر که دلت می خواد اونارو از رویاهات بگیری و واقعا بغلشون کنی.

وقتی که در شادی بسته میشه، یه در دیگه باز میشه ولی اغلب اوقات ما
اینقدر به در بسته نگاه می کنیم که اون دری رو نمی بینیم که واسمون باز شده!

دنبال ظواهر نرو، اونا می تونند گولت بزنند دنبال ثروت نرو،
چون براحتی از کفت میره دنبال کسی برو که خنده رو رو لبت میشونه.
چون فقط یه لبخند میتونه کاری کنه که یک شب تاریک روشن به نظر برسه.

اونی رو پیدا کن که باعث میشه قلبت لبخند بزنه خوابی رو ببین که آرزوشو داری
اونجایی برو که دلت می خواد بری اونی باش که دلت می خواد باشی

چون تو فقط یه بار زندگی می کنی
و فقط یه فرصت واسه انجام تمام کارهایی که دلت می خواد انجام بدی داری.
بذار اونقدر شادی داشته باشی که زندگیتو شیرین کنه
اونقدر تجربه که قویت کنه اونقدر غم که انسان نگهت داره
و اونقدر امید که شادت کنه.

شادترین مردم لزوما بهترین چیزا رو ندارن اونا فقط از
چیزایی که سر راهشون میاد بهترین استفاده رو می کنن.

روشنترین آینده ها همیشه بر پایه یه گذشته فراموش شده بنا میشه
تو نمیتونی تو زندگی پیشرفت کنی مگه اینکه اجازه بدی
خطاها و رنجهای روحی گذشتت از ذهنت بره

وقتی به دنیا اومدی، گریه می کردی
و هر کسی که اطرافت بود می خندید
یه جوری زندگی کن که آخرش
تو کسی باشی که میخندی و هر کسی که اطرافته گریه کنه

لطفا این پیغامو واسه همه کسایی بفرست که واست یه
معنایی دارن (من که این کارو انجام دادم).

واسه اونایی که یه جورایی تو زندگیت پا گذاشتند
واسه اونایی که تو رو میخندونن وقتی که بهش نیاز داری

واسه اونایی که باعث میشن بخش روشنتر قضایا رو ببینی
وقتی که واقعا دلتنگی.
سالها رو نشمر ـ ـ خاطره ها رو بشمر...
مقیاس عمر تعداد نفسهایی نیست که فرو میبریم
بلکه لحظه هاییست که نفسمونو بیرون میدیم.

بازگشته اند

دردهای قدیمی

تصویرهای تاریک

از من در آینه

آز من در خواب ها.

این بار می خواهم

تکه

      تکه 

            تکه کنم خود را      

تا دوباره به دست کسی

شاید...

نه!

این پازل را هزار بار هم که بچینی

همان میشود

شش حرف و چهار نقطه ! کلمه کوتاهيه .

اما معنيش رو شايد سالها طول بکشه تا بفهمي !


تو اين کلمه کوچیک ده ها کلمه وجود داره

که تجربه کردن هر کدومش دل شير مي خواد!

 

تنهايي ، چشم براه بودن ، غم ؛غصه ، نا اميدي ،

شکنجه رو حي ،دلتنگی ، صبوری ، اشک بیصدا ؛


هق هق شبونه ؛ افسردگي ،پشيموني، بي خبري و دلواپسي و .... !


براي هر کدوم از اين کلمات چند حرفي که خيلي راحت به زبون مياد


و خيلي راحت روي کاغذ نوشته ميشه

بايد زجر و سختي هايي رو تحمل کرد

 

تا معاني شون رو فهميد و درست درک شون کرد !!!

 

متنفرم از هر چیزی که زمان را به یاد من میاورد...

و قبل از همه ی اینها متنفرم


از انتظار ... از انتـــــــــــــــــــــــــــــــظار متــــــنـــــفــــــرم

خدایا بر لبم لبخند اگر باشد

درون سینه اندوهی فراوان است

خوب می دانی، که این لبخندهای تلخ

به کامم هیچ شیرینی نمی بخشد

خداوندا تو آگاهی ز پندارم

وز آنچه من من نمی دانم

ز احوالم، وز آنچه می گدازم از درون سینه آگاهی

خداوندا ،

غمم، دردم، نیازم، بی قراری های هر روز و شبم را نیز می بینی

قرار بی قرارهای من را نیز دانی چیست؟

اگر زین ابتلا سر برنیفرازم!!!

خدایا سخت می ترسم،

تو می دانی بر انچه داده ای هرگز نمی نازم

وگر دستان پرمهرت پناه این دلم سازی نمی بازم

خداواندا تو میدانی که طاقت بیش ازینم نیست

و دیگر با غم دوری نمی سازم

سلام خدا منم بنده گناه کار تو

پروردگارا! ببخش مرا كه از تمسخر دیگران لذت بردم.

پروردگارا! ببخش مرا كه براى رسوا كردن دیگران تلاش كردم.

پروردگارا! ببخش مرا كه نمازم، وقت یافتن گمشده‏هاى من است.

پروردگارا! ببخش مرا كه نادانى دیگران را به رُخِشان كشیدم.

پروردگارا! ببخش مرا كه براى همه گردن كشیدم، به غیر از خودم.

پروردگارا! ببخش مرا كه دیگران را وادار به معذرت خواهى كردم.

پروردگارا! ببخش مرا كه همه‏اش دعا كردم خدایا! مرا از شر خلق دور بدار و یك بار نگفتم: خلقت را از شر من دور دار.

پروردگارا! ببخش مرا كه فكر و دلم از تو عزلت گزید و از گناه نه.

.

.

.

لطفا به ادامه مطلب بروید

گاهی مسیر جاده به بن بست می رود

گاهی تمام حادثه از دست می رود

گاهی همان کسی که دم از عقل می زند

در راه هوشیاری خود مست می رود

گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست

وقتی که قلب خون شده بشکست، می رود

اول اگرچه با سخن از عشق آمده است

آخر، خلاف آنچه که گفته است می رود

وای از غرور تازه به دوران رسیده ای

وقتی میان طایفه ای پست میرود

هرچند مضحک است و پر از خنده های تلخ

بر ما هرآنچه لایقمان هست می رود...

دکتر علی شریعتی

پنجره, فکر, هوا, عشق, زمین مال من است!

اما سهراب تو قضاوت کن، بر دل سنگ زمین جای من است؟

من نمیدانم که چرا این مردم، دانه های دلشان پیدا نیست،

صبر کن سهراب!

قایقت جا دارد؟...

من هم ازهمهمه ی داغ زمین بیزارم .....

وقتی از کنار آب می نویسم

تمام سرنوشت رود شبیه جریان خند ه ای است

 
که لب های نیمه جان تو را می دید

وقتی آب های سراشیب تند روزگار،

صفحه ی گذشت را ورق می زنند

من با عرض ارادت به چشم های بیکران تو عظمت خنده هاشان را می فهمم

روزی که از آب گذشتم خس خس چشم هات آتشم زد تا اینکه ستاره ای دنباله دار قلبم را فهمید

و از آنروز به بعد حس می کنم نیستم

و حس می کنم هستی!

چیزی نیست این قاب عکس من است که تو را به روزهای خسته ی بودنم می کشاند.

بخند که آب میرود و تبسم ساده ات جریان را به راه می اندازد

   گاه دلم از همه چیز میگیرد حتی اسمان ابی بالای سرم

پدر راه تمام زندگیست ،

پدر دلخوشی همیشگیست ،

پدر تکیه گاه همیشگیست .

روز تولد حضرت علی تنها روز پدر نیست ...

روز بزرگداشت مقام مردانگی و انسانیته ...

و اون گنجی یه که هر کسی نمی تونه دارای اون باشه ...

روز موجودی با محبت به نام پدر ..

پدر عزیزم روزت مبارک

 ای زندگی ازمن نخواه دیگر تو را باور کنم

دفتر عشـــق كه بسته شـد

دیدی دلم شکست!

 

 دیدی چینی اصل قلب خویش

سپردم به دستهای خواهشت

دیدی بی حواس!

پایت به سنگ خورد،افتاد بر زمین...شکست
دیدی کوهکن!

دیدی به جای کوه غم ،تیشه ات قلب من نشانه گرفت

دیدی قایق عشقم ز دریای محبت کناره گرفت

کبوتر دلم هوای آشیانه گرفت

آسمان غم ابر ناله گرفت

دیدی ...عشقت حباب بود و در هوا شکست

دیدی دلم شکست

بی وفا!

بیهوده مکوش دلریزه های مرا جمع آوری کنی

مرا با دروغ های خود باز راضی کنی

که از چهره ام رفع دل آزاری کنی

با اعتمادم بازی کنی

دیدی دیوار صوتی هفت شهر عشق با ناله غم شکت

دیدی دلم شکست!


دیدی.....نفهمیدی

عشق دلباختگیست

برای دلبر سوختگیست

با رنج و غم آمیختگیست

و در آخر با مرگ در آویختگیست


دیدی صیاد

دیدی کبوتر جلد بام تو در گوشه قفس بال و پرش شکست

دیدی؟.......نه ندیدی

باور نمی کنم

چون هرگز راز دل نگفتمت

با دیده غمین فقط نگریستمت

شاید در سوگواری وفا گریستمت

من دگر آن عاشق همیشه نیستمت


دیدی چه بی صدا دلم شکست!

دیدی حدیث عشق و جنونت فسانه بود

دیدی عاشقانه هایت فقط یک ترانه بود

دیدی عشق پاک من برایت بهانه بود

و کلام نگاهم برایت چه بیگانه بود

روزهای کودکی :

روزهایی که همبازی سنجاقک‌ها بودم و همکلام ماهی‌های قرمز حوض،  

روزهایی که هنوز حسرت ، جایگزین نشاط نبود و کینه برایم  واژه‌ای غریب بود. 

 روزهایی که عشق معنای بهتری داشت. 

یادش بخیر.....